452 I Jesu namn me stemner fram




1. I Jesu namn
me stemner fram til himmelhamn.
Med Krist om bord
me styrer over livens fjord.
Når han er med,
då fer me i Guds fred.

 2. I tyngste trong
til himlen stig då opp vår song.
Der styrer han
som all vår vande venda kan
og snu vår gråt
til song og sigers låt.

 3. Sjå opp og tru
på Gud igjennom gråt og gru!
For trui kan 
deg bera gjennod og brann.
Om all ting brest,
di tru til honom fest!

 4. Sjå opp med von
til den velsignade Guds Son!
Han hjelper fram
og aldri gjer di von til skam.
Når fast du held,
hans ord står fast som fjell.

 5. Sjå opp og bed!
Så sender Herren deg sin fred,
så hjarta er
alt stilt og saelt i striden her
og vet så visst:
du sigrar då til sist.

 Text: Elias Blix (NoS 473)
Musik:Otto Winter-Hjelm

Kommentarer

Skicka en kommentar

Populära inlägg i den här bloggen

500 Nå soli bak om blåe fjell

Bild
1. No soli bakom blåe fjell  sitt ljose andlet gøymer,  og mørker over heimen fell,  og jordi ligg og drøymer.  Gud, lat di åsyn lysa ned,  så heilag fred inn  i vårt hjarta strøymer!  2. Kom, Jesus, inn og med meg ver  når det til kvelden stundar!  Og lat din engel standa her  ved lægjet når eg blundar,  og vara vel min kvilestad!  Og vekk meg glad  til song med fugl i lundar!  3. Men når eg her min nattverd held,  og livet kring meg tagnar,  eg minnast må min siste kveld,  då ikkje meir det dagnar.  Når soli neste morgon stend  opp over grend,  ho meg då ikkje gagnar.  4. Men Jesus fører meg ved hand,  eg ikkje råd skal sakna.  Han fører meg til livsens land,  der alle stormar spakna.  Når eg i grav er gøymd og duld,  for Kristi skuld  eg skal ein morgon vakna.  Text: Elias Blix Musik: Ludvig Mathias Lindeman
Läs mer

505 No livnar det i lundar

Bild
1. No livnar det i lundar,  no lauvast det i lid,  den heile skapning stundar  no fram til sumars tid.  2. Det er vel fagre stunder  når våren kjem her nord,  og atter som eit under  nytt liv av daude gror.  3. Guds kyrkja lysa skulde  som høgt på berg ein stad,  med sumar utan kulde  og utan solarglad.  4. Guds ord vel alltid lyser,  den sol gjeng aldri ned:  det hus som Anden hyser,  ligg stødt i ljos og fred.  5. Men stundom kom då kulde  på Herrens kyrkjemark:  det var som Gud seg dulde,  og burte var Guds ark.  6. Det var dei myrke dagar,  Guds ord var fåhøyrd segn;  og hjarta frys og klagar,  det saknar sol og regn.  7. So sende Gud sin Ande  som dogg på turre jord;  då vakna liv i lande,  då grøddest vent Guds ord.  8. Då er det sæle tider  for Kristi kyrkjegrunn;  då lauvast det i lider,  då livnar det i lund.  9. Då ljosnar det i landet  frå fjell og ned til fjord;  då losnar tungebandet,  då kved Guds folk i kor.  10. Då skin de
Läs mer